شورای همگرایی نیروهای ارزشی

اولین گردهمایی شورای همگرایی نیروهای ارزشی اراک - 27/2/94

منبع سایت دیار آفتاب

تاریخ انتشار27 اردیبهشت 94

رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه کشور گفت: کسی که بر محور ارزش های اسلامی، رهنمودهای امام(ره) و رهبری حرکت کند و انقلابی باشد نیروی ارزشی است. آمریکا دشمن شماره یک محرومان و مستضعفان است و هرگز گول لبخند آنها را نباید خورد.

به گزارش خبرنگار دیار آفتاب، حجت الاسلام سید رضا تقوی، رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه کشور در اولین گردهمایی شورای همگرایی نیروهای ارزشی استان مرکزی که روز یکشنبه در مصلی بیت المقدس اراک برگزار شد، گفت: انسان ها چه به صورت فردی و چه بصورت جمعی به مقدار توانایی خود در جامعه اثر گذار خواهند بود و بر همین اساس مورد ارزیابی قرار می گیرند.

 . . . . .وی افزود: اگر امروز نمایندگان ملت ایران با اقتدار در حال مذاکره با پنج کشور بزرگ است نشان از اقتدار و تاثیرگذار بودن کشور ایران دارد.

. . . . . .وی ادامه داد: ممکن است این سوال مطرح شود که این شورا مقابل دولت است که در این خصوص نیز باید گفت همان طوری که رهبری فرمودند ما هم از دولت حمایت می کنیم ولی فقط نقاط ضعف را با دلسوزی و شجاعت بیان می کنیم. ما هم دلمان می خواهد دولت موفق باشد.

تقوی با اشاره به اینکه در استان مرکزی شاهد این بودیم که دولت برای نیروهای ارزشی اهمیتی قایل نبوده است، گفت: از نماینده ولی فقیه در استان شنیدم در خصوص انتخاب استاندار هرچند به ایشان قول هایی داده شده است ولی طبق قول خودشان عمل نشده است. . . .  وی ادامه داد: نماینده ولی فقیه در هر استان نماینده رهبری در استان است که باید حرمت ایشان حفظ شود. اگر دولت با نماینده ولی فقیه در استان هماهنگی نداشته باشد نمی تواند کاری انجام دهند    . گزارش کامل در ادامه مطلب

سلام بر حضرت کاظم(ع)

سلام بر حضرت امام موسی بن جعفر (سلام الله علیه)

هارون الرّشید نامه ای به امام موسی کاظم علیه السلام نوشت و عرض کرد:

عِظنی وَ اَوجِز قالَ فَکَتَبَ اِلَیهِ ما مِن شَیئٍ تَراهُ عَینُک اِلاّ وَفیهِ مَوعِظَة (1)

مراپندی مختصر دهید. حضرت علیه السلام درجواب او نوشت هیچ چیزی نیست که چشم تو آن را ببیند، مگر این که در آن پند و موعظه باشد.

*****

سَمِعتُ موُسیَ بنَ جَعفرٍ عِندَ قَبرٍ وَ هُوَ یَقُولُ، اِنَّ شَیئاً هذا آخِرُهُ لِحَقیقٌ اَن یُزهَدَ فی اَوَّلِهِ وَ اِنَّ شَیئاً هذا اَوَّلُهُ لَحَقیقٌ اَن یُخافَ مِن آخِرِه (2)

درروایت دیگری است که حضرت امام موسی کاظم علیه السلام نزد قبری حاضرشدند و خطاب به قبر کردند و فرمودند: آن زندگی که آخرش این است، حق این است که از اوّل از آن دل کنده شود و به آن بی­رغبت باشد و آن نشئه ای که اولش این است، سزاوار این است که از آخرش ترسیده شود.

*****

رُوِیَ عَن عَلِیٍّ اَمیرِالمُومِنینَ علیه السلام: ما اَکثَرَ العِبَرَ وَ اَقَلَّ الاِعتِبار (3)

در روایت علی علیه السلام می فرمایند: عبرت ها و پندها چه بسیارند ولی پند و موعظه پذیران چه قدر کم و اندک هستند!

در روایتی یکی از اصحاب حضرت موسی بن جعفرعلیه السلام به نام یوسف بن عبدالرحمن می­گوید: من جمله ای از امام شنیدم که هرگاه یادم می­افتد، در هرجا و هرفضایی که باشم، آن جا و فضا برایم تنگ است، یعنی بر من فشار می­آورد و لذّت را از من می­گیرد. آن جمله این است که فرمودند: آن گاه که میّت را به سوی قبر می برید، یک مرتبه وارد قبرش نکنید. چرا ؟! بگذارید آن مرده آماده شود تا بتواند جواب نکیر و منکر را بدهد.

حضرت اوّل فرمودند که تمام عالم پند دهنده است: حیوانات، نباتات، جمادات و حوادث و... همه آنها پند می دهند، درصورتی که شخص، پند پذیر باشد. پس مهم، پندپذیری و پندگرفتن است. بعد حضرت روش پندگرفتن را می­فرماید: درخطاب به قبر به این معنا که زندگی پر ازحوادث مختلف خوشی، رنج، بیماری، سلامتی، داشتن، فقر و چه و چه و... است. اما دقّت کن که آخرش مردن است. سزاوار است که از اوّل به آن دل نبندی. از آن طرف. مرگ، عالم قبر و برزخ و سؤال نکیر و منکر و بعد هم قیامت هولناک و... ترس از این مسیر طولانی و سخت و... . چه شده است که با فراوانی پند و موعظه در عالم، انسان، هم کور است و هم کر؟ نه می بیند و نه می شنود! حبّ و دل بستگی به دنیا او را کور و کر می­کند و گرفتار می­شود، والا پند فراوان است. خداوند در سوره مبارکه بقره آیه 171 می­فرماید: «صُمٌّ بُکمٌ عُمیٌ فهُم لایَعقِلُون»               سایت آیت الله مجتبی تهرانی )

1-       بحارالانوار، جلد68 ، صفحه324

2-       وسائل الشیعة، جلد16، صفحه 15

3-       غرر و درر آمدی، صفحه 472، روایت 10780

وفات حضرت زینب (س)

لحظات آخر عمر زینب (س)

ماجرای کربلا پایان پذیرفته، ولی غمهای زینب فراموش شدنی نیست. هر لحظه او کربلا و عاشورا و اسارت و درد رنج است. هر لحظه، مدینه یادآور حدیث کساء اهل بیت و دوران هجرت زینب و حسین، از سخت‏ترین دوران عمر اوست.
در مدینه قحطی سختی رخ داده است. عبدالله بن جعفر که بحر جود و کرم است و عادت بر بذل و عطا دارد، به دلیل اینکه دستش از سرمایه دنیا تهیه گشته راهی شام می‏گردد و به کار زراعت مشغول می‏شود؛ ولی زینب، هر روز او گریه و داغ دل است. مدتی می‏گذرد که زینب گرفتار تب وصل خانواده‏اش می‏گردد و هر لحظه مریضی او شدت پیدا می‏کند، تا اینکه نیمه ظهر به همسر خویش عبدالله می‏گوید: بستر مرا در حیاط به زیر آفتاب قرار بده.
عبدالله می‏فرماید: او را در حیاط جای دادم که متوجه شدم چیزی را روی سینه خویش نهاده و مدام زیر لب حرفی می‏زند. به او نزدیک شدم دیدم پیراهنی را که یادگار از کربلاست؛ یعنی پیراهن حسین را، که خونین و پاره پاره است، بر روی سینه نهاده و مدام می‏گوید: حسین، حسین، حسین!...
لحظاتی بعد او وارد بر حریم اهل بیت النبوة گشت و کارنامه عمرش به به خیر و سعادت ختم گردید.

 

 وفات علیا مخدره زینب (س)

 

در بحر المصائب گوید: حضرت زینب (س) بعد از واقعه کربلا و رنج و شام و محنت ایام، چندان بگریست که قدش خمیده و گیسوانش سفید گردید؛ دائم الحزن بزیست تا رخت به دیگر سرای کشید.
نیز گوید: علیا مخدره ام کلثوم، بعد از چهار ماه از ورود اهل بیت به مدینه طیبه، از این سرای پرملال به رحمت خداوند لایزال پیوست. وقتی هشتاد روز از وفات ام کلثوم بگذشت، شبی علیا مخدره زینب مادرش را در خواب دید و چون بیدار شد بسیار بگریست و بر سر و صورت خویش بزد تا از هوش برفت. زمانی که آمدند و آن مخدره را حرکت دادند، دیدند روح مقدس او به شاخسار جنان پرواز کرده است.
در این وقت آل رسول و ذریه بتول، در ماتم آن مخدره به زاری در آمدند چندان که گویی اندوه عاشورا و آشوب قیامت بر پا شد. و این واقعه جانگداز، در دهم رمضان یا چهاردهم رجب بنابر قول عبیدلی نسابه، متوفی در سنه 277 در کتاب زینبیات از سال 62 هجری روی داد.
وفات این مخدره در سنه 62 مورد اتفاق همگان است، ولی در تاریخ روز وفات وی بین مورخان اختلاف وجود دارد، و گذشته بر دو قولی که ذکر شد، بعضی نیز وفات او را در شب یکشنبه پنجم ماه رجب دانسته‏ اند.

کتاب 200 داستان از فضایل، مصایب و کرامات حضرت زینب(س)

نوشته عباس عزیزی