زندگی حضرت معصومه

نگاهی گذرا بر زندگی حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها

 از میان فرزندان  بزرگوار حضرت امام موسى بن جعفر(ع) ، دو فرزند ایشان یعنى حضرت امام على بن موسى الرضا(ع) و حضرت فاطمه کبری (ع) ملقّب به معصومه، از ویژگیهای خاص برخوردار بوده اند تا  ادامه دهنده خطّ امامت بعد از پدر باشند.

 پس از 25 سال که از تولد حضرت امام رضا (ع) گذشته بود ، حضرت فاطمه معصومه(ع) در اوّلین روز ماه ذى قعده سال 173 هـ ق، در شهر مدینه منوّره چشم به جهان گشود، آن حضرت به همراه امام رضا (ع) هر دو در دامان پاک یک مادر بزرگوار به نام حضرت نجمه خاتون(س) که از مهاجران مغرب بود، رشد و پرورش یافته اند. این در حالى است که پدر بزرگوارشان پیوسته در زندان هارون الرشید بسر مى بردند و سرانجام در همان زندان ، هنگامى که حضرت معصومه(س) در سن ده سالگى بود، به شهادت رسیدند و از آن زمان به بعد حضرت معصومه (س) تحت مراقبت برادرش امام رضا(ع) قرار گرفت. با آغاز خلافت مأمون این خلیفه مکار عبّاسى، او نیز همانند اسلاف غدّارش براى مقابله بانفوذ روبه گسترش تعالیم امامان معصوم و اهل بیت(ع) عصمت و طهارت بر دل هاى مشتاقان و جلوگیرى از انسجام سیاسی شیعیان حضرت علی(ع) به ترفندى دیگر متوسّل شده و امام رضا(ع) را به پایتخت خود «مرو» دعوت نمود

انواع مردم

مردم چهار دسته اند

انسان در ارتباط با حقایق و واقعیّات خارجى از نظر علم و معرفت داراى سه حالت است:
1- یا نسبت به حقایق خارجیه علم دارد و این علم نیز مطابق با واقع است ،
2- و یا اصلاً به حقایق و واقعیات خارجى علم ندارد.
3- یا علم دارد، ولى این علم با حقایق خارجى مطابق نیست.

 صورت نخست را حکمت می نامند و آن از فضایل و مکارم اخلاق است. صورت دوم را جهل بسیط مى گویند و بدان جهت بسیط است که همچون صورت سوم با دو جهل ترکیب نیافته است.
صورت سوّم را سفسطه یا جهل مرکب مى نامند و بدان جهت آن را جهل مرکب مى گویند که جهل به واقع با جهل دیگرى ترکیب یافته است؛ زیرا صاحب این جهل نمى داند و نمى داند که نمى داند؛ چون فکر مى کند که مى داند.

امام جعفر صادق (علیه السلام) مى فرماید: اِنَّ النّاسَ أِرْبَعَة
رَجُلٌ یَعْلَمُ و یَعْلَمُ اِنّهُ یَعْلَمُ فَذالِکَ مُرْشِدٌ عالمٌ فَاتَّبِعوُهُ.
وَ رَجُلٌ یَعْلَمُ وَ لاَ یَعْلَمُ اِنَّهُ یُعْلَمُ فَذلِکَ غافِلٌ فَأَیَقْظِوُهُ.
وَ رَجُلٌ لا یَعْلَمُ وَ یَعْلَمُ اِنَّهُ لا یَعْلَمُ فَذلکَ جاهِلٌ فَعَلِّمُوهُ.
وَ رَجُلٌ لا یَعْلَمُ وَلا یَعْلَمُ اِنَّهُ لا یَعْلَمُ فَذلِکَ ضالٌّ فَاَرْ شِدوُهُ.