وصیت نامه امام حسین (علیه السلام)
به برادرشان محمد بن حنفیه
بسم الله الرحمن الرحیم
هذا ما اوصى به الحسین بن على بن ابیطالب الى اخیه محمد المعروف بابن الحنفیة
ان الحسین یشهد ان لا اله الا هو وحده لا شریک له و ان محمدا (صلى الله علیه و آله و سلم) عبده و رسوله، جاء بالحق من عند الحق و ان الجنة و النار حق، و ان الساعة اتیة لا ریب فیها و ان الله یبعث من فى القبور، و انى لم اخرج اشرا و لا بطرا و لا مفسدا و لا ظالما و انما خرجت لطلب الاصلاح فى امة جدى، ارید ان آمر بالمعروف و انهى عن المنکر و اسیر بسیرة جدى و ابى على بن ابى طالب، فمن قبلنى بقبول الحق، فالحق اولى (فالله اولى) بالحق و من رد على هذا اصبر حتى یقضى الله بینى و بین القوم بالحق و هو خیر الحاکمین، و هذه وصیتى یا اخى الیک و ما توفیقى الا بالله علیه توکلت و الیه انیب.
این وصیتى است که حسین بن على به برادر خود محمد که معروف به ابن حنفیه است فرماید:
حسین گواهى مىدهد که خداى تعالى یکى است و او را شریکى نمىباشد و محمد (صلى الله علیه و آله و سلم) بنده و فرستاده خداست، از جانب حضرت حق تبارک و تعالى حق را آورده است.
شهادت مىدهد بهشت و دوزخ حق بوده و قیامت بدون هیچ تردیدى خواهد آمد و حق جل و على مردگان در قبور را زنده نموده و از گورها بیرون مىآورد.
و گواهى مىدهم که از مدینه به قصد فساد و تکبرى و داعیه سلطنت بیرون نیامدم بلکه براى اصلاح در میان امت جدم آهنگ خروج کردم که امر به معروف و نهى از منکر نمایم و به سیرت پسندیده جد خود احمد مختار و پدر گرامیم حیدر کرار رفتار نمایم.
پس هر که قول مرا که حق محض است قبول کند بارى تعالى اولى و سزاوارتر است به اینکه حق را از او بپذیرد و آنکس که سرباز زند و بر من رد کند صبر کنم تا خداوند حکم فرماید.
