مهرخوبان

 میلاد سراسر نور حضرت امام رئوف و مهربان علی بن موسی الرضا علیه السلام را به همه دوست داران اهل بیت علیهم السلام تبریک می گویم

زیارت مخصوص امام رضا علیه السلام

این زیارتى است که ابن قولویه از بعضى ائمه علیهم السّلام روایت کرده که فرمودند:چون به نزد قبر امام‏ رضا علیه السّلام رفتى بگو:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى الْإِمَامِ التَّقِیِّ النَّقِیِّ وَ حُجَّتِکَ عَلَى مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى الصِّدِّیقِ الشَّهِیدِ صَلاةً کَثِیرَةً تَامَّةً زَاکِیَةً مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَادِفَةً کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیَائِکَ .
خدایا درود فرست بر على بن موسى الرّضا،امام پسندیده با تقواى بى‏عیب،و حجّتت بر هر که بر زمین،و هر که زیر زمین است،آن راستگوى شهید،درودى بسیار و کامل،و پاک و به هم پیوسته‏ و پیاپى و در پى هم،مانند برترین درودى که بر یکى از اولیایت فرستادى.

 مطالب دیگر در باره حضرت رضا علیه السلام را در اینجا ببینید

بیا ای دل که ذکر هو بگوییم
ثنای ضامن آهو بگوییم
خوشا آنان که دایم با رضایند
کبوتر های آن حال و هوایند
پناه ماسوایی یابن زهرا
گل باغ خدایی یابن زهرا
قلوب عاشقان دیوانه تو
تویی شمع و جهان پروانه تو
نه شرقی و نه غربی اصل نوری
به هر مشکوة داری یک ظهوری
کلام طیبی چون نخل جانی
به اذن حق ثمربخش جهانی

مزارت کعبه حج فقیران
منای عشق تو سرچشمه جان
همه دل بسته روی چوماهت
همه شیدای یک برق نگاهت
ضریح پاک تو قلب جهان است
مطاف جمله پیغمبران است
ستاره چون به شب دیده گشاید
سلام عشق تقدیمت نماید
به تعظیمت که هرشب ماه خیزد
برآن گلدسته عطر نور ریزد
سحرگه مهر با مژگان نورین
زند جاروب بر ایوان زرین
بهشت ما سرای تو رضاجان
رضای حق رضای تو رضاجان
فدای آن کبوتر های کویت
منم سرمست احسان سبویت
من ودل بسته ی موی تو هستیم
نمک پرورده ی کوی توهستیم
به چشم مست تو حیرانم ای دوست
به کوی عشق تو مهمانم ای دوست
شدم پروانه گل دسته ی تو
منم آن زایر دلخسته ی تو
رضا جان من گدایم من گدایم
گدای یک سبو سلم و رضایم
بده زان می که در خمخانه داری
به این مهمان که می نالد به زاری
سرا پا غرق الطاف تو هستم

می عشقت نموده مست مستم
ألا یاضامن آهو کرم کن
نگاهی گوشه صحن و حرم کن
منم آهوی دربند و پریشان
تو ضامن شو رهایم کن رضاجان
زخوی تو سخاوت می تراود
زلبهایت کرامت می تراود
به هر دردی دوا خاک مزارت
شفای هر غمی باشد غبارت
منم عبدی که آزاد تو هستم
به هر جا پا نهم یاد تو هستم
شهادت می دهم از روی ایمان
که می دانی مقام و حال مهمان
تو آگاهی به اوراد و کلا مم
جوابت شامل عرض سلا مم
در این درماندگی و بی پناهی
نوازش کن دلم را با نگاهی

«عارف/۱۳۷۴/ مشهد مقدس»