مهرخوبان

گزیده ای از سخنان امام رضا علیه ‏السلام

اَلإیمانُ هُوَ مَعرِفَةٌ بِالقَلبِ وإقرارٌ بِاللِّسانِ وعَمَلٌ بِالأرکانِ؛

ایمان ، شناخت به دل ، اقرار به زبان و کردار به اندام‏هاست.

------------------------------------------------------

إنَّ الإمامَ زِمامُ الدّینِ ونِظامُ المُسلِمینَ وصَلاحُ الدُّنیا وعِزُّ المُؤمنینَ؛

امام ، زمام دین و [مایه] نظام یافتن مسلمانان و صلاح جهان و عزّت مؤمنان است.

------------------------------------------------------

صاحِبُ النِّعمَةِ یَجِبُ أن یُوَسِّعَ عَلى عِیالِهِ؛

بر صاحب نعمت واجب است که به نانخورَش گشایش رساند.

------------------------------------------------------

مِن أخلاقِ الأنبِیاءِ التَّنَظُّفُ؛

پاکیزگى از اخلاق پیامبران است.

------------------------------------------------------

لَم یَخُنکَ الأَمینُ ولکِنِ ائتَمَنتَ الخائِنَ؛

امین به تو خیانت نمى‏کند ؛ بلکه این تویى که به خائنى امانت سپرده‏اى.
------------------------------------------------------

اَلصَّمتُ بابٌ مِن أبوابِ الحِکمَةِ إنَّ الصَّمتَ یَکسِبُ المَحَبَّةَ ، إنَّهُ دَلیلٌ عَلى کُلِّ خَیرٍ؛

خاموشى درى از درهاى حکمت است . خموشى محبّت آورد و بر هر خیرى رهنماست.

------------------------------------------------------

إذا ذَکَرتَ الرَّجُلَ وهُوَ حاضِرٌ فَکَنِّهُ وإذا کانَ غائباً فَسَمِّهُ؛

چون شخص حاضرى را نام برى ، [از جهت احترام] کنیه او را بگو ، و اگر غایب باشد ، نامش را بگو.

------------------------------------------------------

صَدیقُ کُلِّ امرِى‏ءٍ عَقلُهُ وعَدُوُّهُ جَهلُهُ؛

دوست هر کس ، خِرد او و دشمن هرکس ، نادانىِ اوست .

------------------------------------------------------

اَلتَّوَدُّدُ إلَى النّاسِ نِصفُ العَقلِ؛

اظهار دوستى با مردم ، نیمى از خِرد است.

------------------------------------------------------

إنَّ اللّه‏َ یُبغِضُ القِیلَ وَالقالَ وإضاعَةَ المالِ وکَثرَةَ السُؤالِ؛

خداوند ، بگو مگو [و پُر حرفى] و ضایع کردن مال و خواهش بسیار(سماجت) را دشمن دارد.

------------------------------------------------------

سُئِلَ عَنَ حَدِّ التَّوَکُّلِ؟ فَقالَ علیه‏السلام : أن لاتَخافَ أحَدا إلاَّ اللّه‏َ ؛

از حضرت تعریف توکّل را پرسیدند . فرمود : «این است که‏جز از خدا نترسى».

------------------------------------------------------

صِل رَحِمَکَ وَلَو بِشَربَةٍ مِنَ الماءِ وأفضَلُ ما تُوصَلُ بِهِ الرَّحِمُ کَفُّ الأذى؛

پیوند خویشى نگه‏دار [و صله‏رحم به‏جاى آر] ، گرچه با جرعه‏اى آب باشد . بهترین وسیله‏اى که با آن صله‏رحم به جاى آورده مى‏شود ، خوددارى از آزار رساندن به خویشاوندان است.

------------------------------------------------------

إنَّ الَّذی یَطلُبُ مِن فَضلٍ یَکُفُّ بِهِ عِیالَهُ أعظَمُ أجرا مِنَ المُجاهِدِ فی سَبیلِ‏اللّه‏ِ؛

کسى که در جستجوى روزىِ بیشتر کوشد تا نانخورِ خود را کفایت رساند ، مزدش از مجاهد در راه خدا بزرگ‏تر است.

------------------------------------------------------

مَا التَقَت فِئَتانِ قطُّ إلاّ نُصِرَ أعظَمُهُما عَفوا؛

دو گروه هرگز با یکدیگر درگیر نشوند ، مگر آن‏که با گذشت‏ترینِ آن دو پیروز شود.

------------------------------------------------------

اَلسَّخِیُّ یَأکُلُ مِن طَعامِ النّاسِ لِیَأکُلوا مِن طَعامِهِ وَالبَخیلُ لایَأکُلُ مِن طَعامِ‏النّاسِ لِئَّلاّ یَأکُلُوا مِن طَعامِهِ؛

سخاوتمند از خوراک مردم بخورد تا مردم از خوراکش بخورند ، و بخیل از خوراک مردم نخورَد تا از خوراکش نخورند.

------------------------------------------------------

عَونُکَ لِلضَّعیفِ مِن أفضَلِ الصَّدَقَةِ؛

یارىِ تو به ناتوان ، از بهترینِ صدقه‏هاست.

------------------------------------------------------

إنَّ شَرَّ النّاسِ مَن مَنَعَ رِفدَهُ وأکَلَ وَحدَهُ وجَلَدَ عَبدَهُ؛

بدترینِ مردم ، کسى است که از میهمانش دریغ دارد و تنها بخورد وبنده‏اش را تازیانه زند.

------------------------------------------------------

أحسِنِ الظَّنَّ بِاللّه‏ِ فَإنَّ مَن حَسُنَ ظَنُّهُ بِاللّه‏ِ کانَ اللّه‏ُ عِندَ ظَنِّهِ؛

به خداوند خوش‏گمان باش ؛ زیرا هر که به خدا خوش‏گمان است ، خدا با همان گمانى که به خدا دارد ، با اوست.

------------------------------------------------------

لَیسَ لِبَخیلٍ راحَةٌ ، ولا لِحَسودٍ لَذَّةٌ ، ولا لِمُلوکٍ وَفاءٌ ، ولا لِکَذوبٍ مُرُوَّةٌ؛

بخیل را آسایش نیست ، و حسود را لذّت نیست ، و پادشاهان را وفا نیست ، و دروغزن را مروّت نیست.

------------------------------------------------------

مَن رَضِیَ بِالقَلیلِ مِنَ الرِّزقِ قُبِلَ مِنهُ الیَسیرُ مِنَ العَمَلِ؛

هر کس به اندکْ روزى خرسند است ، اندک کردارى از او پذیرفته شود.

از سایت شهر حدیث / کتاب تحف العقول