لحظاتی با سخن خدا
اخبار آسمانی ، آن جهانی ، قرآنی
بسم الله الرحمن الرحیم
|
فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿١٣﴾ |
چون در صور یک بار دمیده شود ، «13» |
|
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةً وَاحِدَةً ﴿١٤﴾ |
و زمین و کوهها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها یک باره درهم کوبیده و ریز ریز گردند !«14» |
|
فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿١٥﴾ |
آن روز است که آن واقعه بزرگ واقع می شود ؛«15» |
|
وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿١٦﴾ |
و آسمان بشکافد و در آن روز است که از هم گسسته و متلاشى گردد ؛«16» |
|
وَالْمَلَکُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿١٧﴾ |
و فرشتگان )براى اجراى دستورهاى حق( بر کناره ها و اطراف آسمان قرار می گیرند ، ودر آن روز هشت فرشته ، عرش پروردگارت را بر فراز همه آنها حمل می کنند .«17» |
|
یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنْکُمْ خَافِیَةٌ ﴿١٨﴾ |
آن روز (همه شما براى حسابرسى به پیشگاه خدا) عرضه می شوید در حالى که هیچ )عمل و نیّت) پوشیده اى از شما پنهان نمی ماند .«18» |
|
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا کِتَابِیَهْ ﴿١٩﴾ |
اما کسى که پرونده اش را به دست راستش دهند ، می گوید : )اى مردم !) پرونده مرا بگیرید و بخوانید .«19» |
|
إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیَهْ ﴿٢٠﴾ |
من یقین داشتم که حساب اعمالم را می بینم (به این سبب همه اعمالم را هماهنگ با احکام خدا انجام دادم و کردار بدم را اصلاح کردم) «20» |
|
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿٢١﴾ |
نهایتاً او در یک زندگى خوش و پسندیده اى است .«21» |
|
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿٢٢﴾ |
در بهشتى برین«22» |
|
قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿٢٣﴾ |
که میوه هایش در دسترس است .«23» |
|
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿٢٤﴾ |
(به آنان گویند) بخورید و بیاشامید ، گوارایتان باد به سبب اعمالى که در ایام گذشته انجام دادید ؛«24» |
|
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیَهْ ﴿٢٥﴾ |
و اما کسى که پرونده اعمالش را به دست چپش دهند ، میگوید : اى کاش پرونده ام را دریافت نمی کردم ،«25» |
|
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیَهْ ﴿٢٦﴾ |
و نمیدانستم حساب من چیست ؟«26» |
|
یَا لَیْتَهَا کَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿٢٧﴾ |
اى کاش همان مرگ اول (که مرا از دنیا به آخرت انتقال داد) کارم را یکسره می کرد (و در نیستى ابد قرارم می داد )، «27» |
|
مَا أَغْنَىٰ عَنِّی مَالِیَهْ ۜ ﴿٢٨﴾ |
ثروتم عذاب را از من دفع نکرد ،«28» |
|
هَلَکَ عَنِّی سُلْطَانِیَهْ ﴿٢٩﴾ |
قدرت و توانم از دست رفت .«29» |
|
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿٣٠﴾ |
(فرمان آید) او را بگیرید و در غل و زنجیرش کشید ،«30» |
|
ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿٣١﴾ |
آن گاه به دوزخش دراندازید ،«31» |
|
ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکُوهُ ﴿٣٢﴾ |
سپس او را در زنجیرى که طولش هفتاد ذرع است به بند کشید ،«32» |
|
إِنَّهُ کَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ ﴿٣٣﴾ |
زیرا او به خداى بزرگ ایمان نمی آورده«33» |
|
وَلَا یَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿٣٤﴾ |
و مردم را به اطعام نیازمندان تشویق نمی کرده .«34» |
|
فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ ﴿٣٥﴾ |
پس امروز او را در اینجا دوست مهربان و حمایت گرى نیست ؛«35» |
|
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِینٍ ﴿٣٦﴾ |
و نه غذایى مگر چرکاب و کثافاتى(از بدن اهل دوزخ) «36» |
|
لَا یَأْکُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ ﴿٣٧﴾ |
که آن را جز خطاکاران نمی خورند . «37» |
آیات 13 الی 37 سوره مبارکه الحاقه با ترجمه استاد انصاریان